2
“Müdafiə dövrünün yazılmamış önəmli hadisələrinin bir qismini bu cəsur və fədakar qadının barəsində yazılmış kitabda görmək mümkündür…
“Çoxlu yer dəyişəndən, bu şəhərdən o birinə gedəndən sonra nəhayət, 1971-ci ildə Xürrəmşəhrə yerləşdik. Atamın aldığı torpaq Səntap məhəlləsində idi. O, qədim dostu Hacı Həbib və başqa iki dostu ilə yan-yana hərəsi təxminən 300 kv metr torpaq almışdılar və birlikdə tikintiyə başladılar. Çəmənbiddən Bürucerdə gedəndən sonra atam işin ağırlığına və ailədən uzaq qaldığına görə yol inşası şirkətindən çıxdı. Bundan sonra mərkəzi Tehranda yerləşən bir trikotaj fabrikinin rəhbəri ona iş təklif etdi. O, atama demişdi: “Tehrana gəl. Sənə yaxşı bir ev və digər avadanlıqlar verərəm, burada yaşayarsan”. Atamsa demişdi ki, Tehranın mühitindən, hicabsız küçələrindən xoşu gəlmir və Xürrəmşəhrə getməyi üstün tutur. Anamın və evimizin böyük uşağı olan Fevziyənin fikri də belə idi. Onlar da Xürrəmşəhri daha çox sevirdilər. Biz hamımız Xürrəmşəhri sevirdik.” Sabah Vətənxah bir gün xatirələrini yazmaq istəyinin səbəblərindən danışdı. 2009-cu ildə bir neçə ay bütün İranı çalxalayan və müxtəlif iğtişaşlara səbəb olan siyasi hadisələr baş verməsəydi, bəlkə heç vaxt xatirələrini söyləməyəcəkdi. -Gördüm ki, biz sükutumuzla bir addım geri çəkilmişik, əvəzində düşmən xüsusi ajiotajla bir neçə addım irəliləyib, xalqın düşüncəsində haqla batilin yerini dəyişdirmək istəyir. Daha sakit oturmaq vaxtı deyil. Artıq məsuliyyət hiss edirəm. Ümidvaram ötən illərdə dostlarımın, döyüş yoldaşlarımın başlarına gələnləri söyləməklə insanları qəflətdən oyada, maarifləndirə bilərəm.
anamın uşaqlıq dövrünün oyun yoldaşı olur və birlikdə atalarından Quran oxumağı öyrənirlər…
Atamla anam pıçıldaşırdılar. Nə barədə danışdıqları maraqlı gəlirdi. Hacı Sədulla xəbərsiz bizə gələndə də nəsə baş verdiyini anladım…
2015-ci ildə “Azad olan əsirlərin fəryadı” komitəsinə qoşulmaq mənə də qismət olanda, sanki özümü bu misilsiz sərgüzəştin bir üzvü hiss etdim…
Anamla mənim həyatım bir-birinə çox oxşayır. Anam – Səkinə xanım uşaqlıq və gənclik dövrlərində çətin günlər yaşamış, başı çox müsibətlər çəkmiş, sonda xoşbəxt ailə həyatı qurmuşdu. Atam gəmidə çalışdığından çox vaxt günü dənizdə keçirdi. Sahildə olduğu zaman isə Həffar Berim[1](Qeyd) limanında lövbər salan xarici gəmilərin təsərrüfat işlərinə rəhbərlik edirdi…
Müqəddəs hərəmlərin müdafiəsində şəhid olan ruhani Seyid Əsğər Fatimitəbar “Ay İlhamə, hal-hazırda həzrət Zeynəbin (s) hərəmi müdafiə tələb edir, böyük təhlükə qarşısındadır! Mən on il təhsil almışam, indi isə vəzifə və əməl vaxtıdır. Özün də xəbərlərdə hər gün Suriyada qətliam edilən günahsız uşaqların vəziyyətini müşahidə edirsən. Düşmənin əsil məqsədi Suriya yox, İrandır! Onlar hələ bizim sərhədlərimizə çatmayıblar. Vəziyyət o yerə çatmayınca özümüz onların qarşısını kəsməliyik!”
Ayətullah Seyid Əli Xameneinin sürgün və həbslərinə dair xatirələri Bir dəfə qonşu kameradan divara vurulduğunu eşitdim, amma mənasını anlamadım. Bildim ki, bu zərbələrdə bir məqsəd var. Bir gün diqqətlə kameranın divarlarına baxırdım. Adətən, dustaqlar başlarını yeni bir işlə qarışdırmaq üçün belə edirlər. Divarda dustaqların yadigarlarını, zarafat və lətifələrini oxuyurdum. Kameranın qapısının yanında bir divar vardı, ora çox zəif işıq düşürdü. Həmin divara baxanda hərflərə və onların kodlarına dair bir cədvəl diqqətimi cəlb etdi. Yavaş-yavaş cədvəlin dili ilə tanış oldum və morze işarələri olduğunu gördüm. Onu öyrənməyə başladım və get-gedə qonşu divardan gələn siqnalların mənasını anladım… Bu xatirələrin sahibi İslam inqilabının dəyərli şəxsiyyətlərindən biri olan Ayətullah Seyid Əli Hüseyni Xameneidir. Mərhum İmam Xomeyni kimi o da mübarizə illərində öz fəaliyyətini xalq, xüsusən də gənclər üzərində qurmuş, tələbə və gənclərlə əlaqə yaratmaq üçün İranın müxtəlif vilayətlərində fəaliyyət göstərmişdi. Onun məqsədləri gənclərin amalları ilə eyni idi: şərəf və ləyaqət, hegemon dünyanın asılılığından qurtuluş, tağutlara, xalqları xar edənlərə, xüsusən də Amerikaya və sionist düşmənə qarşı mübarizə.
Məhəmməd Hadi, Zülfüqari ailəsinin üçüncü uşağı idi. Dünyaya gəldiyi cümə axşamı, 2 fevral 1989-cu il, İmam Hadinin (ə) vəfatının ildönümü gününə təsadüf etdiyindən, adını Hadi qoydular…
Bəzi gülüşlər bizə tanış gəlir. Bu gülüşlərin harada olması mühüm deyil; divarın üzərindəki rəsmdə və ya şəkil çərçivəsinin içində və yaxud da qəlbimizin dərinliyində. Bizə elə gəlir ki, o gülən şəxsi tanıyırıq. Bu gülüşləri həyatımızda az görmüşük…