Həyət qapısının zəngi çalınanda ürəyim üzüldü. Cəld pəncərəyə tərəf yüyürüb, pərdəni kənara çəkdim: “Əh! Nə pis oldu! Mina heç vaxt bu saatda evə qayıtmazdı!” Həyət qapısından eyvana və sonra da qonaq otağınadək cəmi altı-yeddi addım idi. İstəmirdim Mina bilsin ki, icazəsiz nout-bukuna açıb baxmışam…
Anam bir əllə qazı söndürüb o biri əli ilə qaynar çaydanın dəstəyindən tutmaq istəyir. Əli yanır. Dəsmalı götürüb çaydanın dəstəyinə bükür, çaydanı qaldırıb lüləsini termosun ağzına doğru əyir. Qaynar su quruldaya-quruldaya termosun dar boğazından tökülməyə başlayır, ağzından ağ buxar topası bayıra atılıb yavaşca və yüngül şəkildə uçur, ətrafa yayılır, get-gedə böyüyür, böyüyür və tədricən yoxa çıxır…
Ya yuxu görürdü, ya da görmürdü. Ya röyaydı, ya da deyildi. Nə idisə vahimə içində qalxıb yatağında oturdu. Sanki nəfəsi gəlmirdi. Əlini qırtlağına qoyub almacığı sıxdı, dərin nəfəs aldı. Yuxusunu ciddiyə almayıb ayağa qalxa, gedib yarım stəkan su içə və yatağına qayıda bilərdi. Lakin döşəyin üstündə oturub fikrə getdi…
Ayətullah Xameneinin “Xatun və Komandan” kitabına yazdığı qeydlər: Allahın salamı olsun ixlaslı və fədakar döyüşçü Şəhid Əlirza Təvəssüli, həmçinin onun məhəbbətli və səbirli həyat yoldaşı, dəyərli Ümmul-Bənin xanıma.Bu kitabda yazılan, əfqanlı mühacirlərin başına gələn hadisləri, etibar etdiyim ayrı bir qaynaqdan daha öncə eşitməmişdim. Bəziləri, həqiqətən çox narahat edicidir. Lakin bunu vurğulamaq istəyirəm ki, Fatimiyyun briqadas...
“Bintül-hüda” (hidayət qızı) kimi tanınan iraqlı yazıçı, siyasi və ictimai xadim Aminə əs-Sədr 1937-ci ildə Bağdadın Kazimiyyə məntəqəsində anadan olub. Atası Heydər əs-Sədr vəfat edəndə onun iki yaşı vardı. Atasının ölümündən sonra maddi çətinliklə üzləşən ailəsi 1945-ci ildə Nəcəf şəhərinə köçür. O, uşaq yaşlarından təhsilə və elmə maraq göstərir, bu şövqlə boya-başa çatır…
Mürtəza dünyaya gələndə Mustafa üç yaş yarımlıq idi. Bir dəfə uşağı qucağıma götürmüşdüm, hamama aparmaq istəyirdim. Mustafa yaxınlaşıb uşaq dili ilə dedi ki, qardaşımı mən yumaq istəyirəm. Dedim ki, oğlum, olmaz…
Bir axşam Şələmçədə hələ qanları qurumamış şəxslərlə əhd bağladım. Onlar zərif bir pərdə qədər məndən aralıda idilər, uca yaradanla görüşə nail olmuşdular…
İqbalSəna kuklasını taxçanın üstünə qoyub dedi: -Bazara aparmaq istəyirəm.Səmir güldü: – Onun üçün nə alacaqsan?Səna pəncərəyə tərəf getdi, uzaqlara baxdı. Ucsuz-bucaqsız bir düzənlikdə böyük şəhər görünürdü. Əbyə kəndi salınmış təpənin ətəyində qovaq ağacları ucalmışdı. Əbyə, şəhəri qoruyan gözətçi qalasına bənzəyirdi…
Ev işlərini görə-görə qonaq otağındakı televizoru dinləyirdim. Xəbərlər proqramı verilirdi. Xəbərlərin biri üç hərəm şəhidinin dəfni barədəydi: Seyid Mürtəza Hüseyni, Əli Hüseyni və Məhəmmədcavad Rüstəmi. Diktor deyirdi ki, hər üç şəhid Fatimiyyun diviziyasından olub, cəsədləri beş ildən sonra DNA testi ilə müəyyən edilib.
“Əgər yaxşılıqdan söhbət düşsə, siz Əhli–beyt onun əvvəli, kökü, budağı, ocağı, yeri və sonusunuz. Ata–anam və canım sizə qurban!” Böyük Camiə ziyarətnaməsindən
